അക്ഷരക്കണി

ബുദ്ധിക്കുമപ്പുറം നിൽക്കും 

ശുദ്ധബോധസ്വരൂപമേ 

ചിത്തത്തിൽ വിലയം കൊള്ളും 

തത്വത്തിൻ പരമാണുവേ 

നാദം കടഞ്ഞെടുത്തോരു 

മൗനത്തിൻ മധുരാന്നമേ 

കുങ്കുമം ചാർത്തി നിൽക്കുന്ന 

സങ്കല്പത്തിന്റെ ചാരുതേ

 

അഴലിൻ കടലിൽ നിന്നും 

പൊങ്ങും സൗവർണ്ണഭാനുവേ 

അരുളിന്റെ ചിരാതിന്മേൽ 

തെളിഞ്ഞീടുന്ന നാളമേ

 

ലോകത്തെയാകെ മൂടുന്ന 

സ്നേഹത്തിന്റെ പയോദമേ 

അവ്യാജമാകും കാരുണ്യം 

ചുരക്കും മാതൃഭാവമേ

 

വട്ടത്തിൽച്ചുറ്റി വീഴുമ്പോൾ 

ലോകമാർത്തു ചിരിക്കവേ 

കണ്ണിൽ മൂടുന്ന കാപട്യ-

പടം നീക്കും കരങ്ങളേ

 

കൈകാലുകൾ കുഴഞ്ഞന്ത്യം 

കാണാനാകാത്ത യാത്രയിൽ 

എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു താങ്ങായി 

നിൽക്കും സത്യപ്രകാശമേ

 

ആകാശം പോലടുക്കുമ്പോൾ 

വലുതാകുന്ന വൈഭവം 

ആഴിപോലെയഗാധത്തിൽ 

കാത്തു വെക്കുന്ന ചിത്സുഖം

 

കണ്ണടച്ചു തുറക്കുമ്പോൾ 

ആയിരം ഭുവനങ്ങളെ 

നിർമ്മിച്ചു നിലനിർത്തിച്ചു 

ഇല്ലാതാക്കുന്ന കൗശലം 

നിത്യാനന്ദസരിത്തിന്റെ 

ഉറവാം സച്ചിദാത്മികേ  

നാവിന്മേൽ അക്ഷരത്തേനായ് 

ഇറ്റുവീഴുന്ന ജ്ഞാനമേ 

വിരലിൽ തൊട്ടു സൗന്ദര്യം 

എഴുതിക്കുന്ന ബോധമേ 

നിനക്ക് കണികാണാനാ-

യാകട്ടേയെന്റെ വാക്കുകൾ