ഇച്ഛ.....

ഒരു പുൽത്തലപ്പു ചലിക്കുന്നു! നിശ്ചയം
അതു തന്നെ നിന്നുടെ ഇച്ഛ
ഒരു കൊച്ചു പൂവു വിടരുന്നു ഭൂമിയിൽ
നിറവേറ്റിടാൻ നിന്റെയിച്ഛ

ഒരു കാറ്റൊഴുകുന്നു, മൊട്ടൊരു പൂവായി,
ഫലമായി മണ്ണിൽ ലയിപ്പൂ
സകലത്തിനും സാക്ഷിയാകുവാൻ നിത്യവും
പുലരികൾ പൂത്തുലയുന്നു

മധു തേടി വണ്ടുകൾ മൂളുന്നു, ഇരുൾ തേടി
കടവാവൽ പാറിപ്പറപ്പൂ
ഒരു തുള്ളി മഞ്ഞിൻ കണികയിൽ ഭാസ്കരൻ
ചിരിയോടെ തപമിരിക്കുന്നു

ഒരു കണ്ണടച്ചു തുറക്കുന്നു ഞാൻ, ജീവൻ
പിടയുന്നിതെൻ വലംകണ്ണിൽ
കിളികൾ, ചിലന്തികൾ, മണ്ണിര, പാമ്പുകൾ
അവിരതം വിഹരിച്ചിടുന്നൂ

ജനനം, കുടുംബം, പ്രബുദ്ധത, ഉദ്യോഗം
അണയുന്ന മാനാപമാനം
ധനപുത്രദാരങ്ങൾ, സുഖദുഃഖ ദ്വന്ദ്വങ്ങൾ
ഒഴുകുന്ന ജീവിതനൗക

പഥി പനിനീർദളം ക്ഷണികം, കാർമുള്ളുകൾ,
വഴിയുടെ നിമ്നോന്നതങ്ങൾ,
ചിരിയുടെ സൂര്യൻ, ശോകത്തിന്റെ കാർമുകം
മധുരസ്വപ്നങ്ങൾ, പ്രതീക്ഷ

ഇവയൊക്കെയും എന്റെ ചുറ്റും പൊതിയുന്നു
ഒരു നിയോഗം എന്നവണ്ണം
അതിനെ ഞാനറിയുന്നു നിന്നിച്ഛയായെങ്കിൽ
അതു പുനർ നിന്നുടെയിച്ഛ

കൊടുവേനലിൽ, സ്നേഹവറുതിയിൽ നീയെന്ന
കരിമുകിൽ പെയ്ത കാരുണ്യം
ഹൃദയത്തിലിനിയും കെടാതെ നിൽപ്പുണ്ടെങ്കിൽ
അതു കനിവോടെ നിന്നിച്ഛ


ഇവിടെ ഞാൻ ജീവിപ്പതുണ്ടെങ്കിൽ നിശ്ചയം
അതു തന്നെ നിന്നുടെ ഇച്ഛ
ഒരു വാക്ക് തെറ്റാതെ എഴുതുവാനായെങ്കിൽ
ഭഗവൻ! അതവിടുത്തെ ഇച്ഛ